0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

‘’Ruhun elle birlikte çalışmadığı yerde, sanat olmaz’’ Leonardo da Vinci.

Sanatın ruhun ifadesi olduğunun ya da temizlenme hali olduğunun daha güzel bir ifadesi olamazdı. Vizyon, hayal gücü, soyutla somutun ahengi ve sanatta sınırsızlığı özgürlüğü anlatan Wassily Kandinsky’nin ‘’Sanatta şart yoktur çünkü sanat özgürdür.’ sözü sanatın sınır koyulamaz olduğunun fevkalade örneği değil mi? Sanatçının ruhundaki seyyahlığının bazen bir tuvale, bazen bir fotoğrafa, bazen bir şiire ve romana öyküye bir nesneye aktarımı… Herkesin gördüğünü, hissettiğini fakat herhangi bir şeyde tanımlayamadığının sözcüsü olmasıdır sanat. Her zaman söylediğimi yine tekrarlıyorum sanatçılar çoğunluğun azınlıktaki sesi, zarifliğin ve naifliğin ince bir bakışın dokunuşu.

Yine değerli bir sanatçının sihirli dokunuşlarıyla ortaya çıkan muhteşem eserlerinden bahsedeceğim.

Minyatür ve tezhip sanatçısı Nesrin Kardaş, kişisel sergisini Arya Kamalı Uluslararası Kültür Sanat Merkezi’nde sanat severlerin ziyaretine açtı. 17 Ocak tarihinde açılan ve 24 Ocak tarihine kadar devam eden sergiye ilgi yoğundu.

Nesrin Kardaş, 2014 yılında ahşap boyama ile başlayan serüvenini, aynı yıl çalıştığı bankadan emekli olduktan sonra tezhip sanatına ilgisiyle devam ettirmiştir. 2014 yılında Arya Kamalı hocamla tanıştıktan sonra minyatür sanatına olan ilgisinin daha da artmasından sonra bu dalda olan çalışmalarına devam eder. Sağlığı el verdiği sürece tezhip ve minyatür sanatında olan yolculuğunun devam edeceğinden bahseden Nesrin Kardaş, bu nedenle sergi ismini SEYYAH koymayı uygun bulduğunu belirtir.

Değerli sanatçıyla yaptığım röportaj daha çok sıcak bir sohbet tadında geçti.

-Emekli olduktan sonra anneciğimle birlikte memlekete dönelim diye karar aldık. Anneciğim çok istedi ve Balıkesir’den İzmir’e geldik. Beş yıl sonra annemi kaybettim ve bir daha dönemedim Balıkesir’e. Kaldıramadım oraları çünkü benim için ağır bir olay bu. İzmir’de yaşamaya devam ettim. Bir de bu işler nasip meselesi siz istediğiniz kadar hesap kitap yapmaya yol çizmeye çalışın yok. İplerin elimizde olmadığını annemin vefatında anladım. Ki biz bankacılar planlıdır ben akşam eve giderken yarınki günümün planını yaparım. Ama buna alışmış bir insan bunun öyle olmadığını öğrendi.

Biz bu sohbeti yaparken sanat merkezinde arka fon müzikte Lara Fabian’ın Jet’aime şarkısı çalıyordu. Duygusal bir parça sanki muhabbetin farkındaymış gibi. Tesadüf müydü bu? Anneye Özlem haykırış gibi. Belki bir sevgiliye yazıldı şarkı ama siz o anda hangi duyguda, ruh halinde iseniz dinlediğiniz şarkıyı ona uyarlıyorsunuz, bir anneye özlem gibi.

Doğru, ayrılmanın başka yolları vardı. Belki yardımcı olurdu bize birkaç bardağın kırılması. Doğru, içimdeki küçük kız çocuğunun ihtiyacı vardı sana. Bir anne gibi sarıp sarmalıyordun beni. Sana emanet ettim tüm gülüşlerimi…

Duygusal müziğin eşliğinde sözlerine devam etti değerli sanatçı:

-Tezhip minyatür apayrı bir dünya apayrı bir hayat. Tezhip minyatürle sabrı öğrendim ben, hayatı onunla öğrendim diyebilirim. Sakin bir tavrım vardı ama kendime sakin değildim. Kendi içimde bir tez canlılık vardı. Acaba yetiştirebilir miyim? Zamanında biter mi sözümü tutabilir miyim? Dışarıdan bunu kimse anlamaz fakat tezhip minyatür beni içimde de sakinleştirdi. Yapabileceğimin en iyisini yapıyorum olmazsa da rabbime emanet diyorum.

-Bir nevi ruhunuzu terbiye ederek akışta olup olanı olduğu gibi kabulü öğretti size. Tezhip minyatür hem sanatsal yanınızı hem de ruhunuzu eğitmiş sizin de söylediğiniz gibi ne güzel.

-Eğer akışta kalmazsak bulunduğumuz yerde takılıp kalıyoruz ve daire çiziyoruz bunu fark ettim ki bu sanatta daha kolay oluyor.

-Bazen durmak gerekiyor değil mi? Durmak, dinginleşmek bilincini ve zihnini boşaltarak bazı gereksiz yüklemelerden ve karmaşadan arınmak, kendini akışa bırakarak yeni yazılımlarla bilinçle kendini yenilemek yeni bilgiler edinmek.

-Evet bana dediler ki ya tezhip çalışıyorsun minyatüre girilir mi? Ya da minyatür biraz arkadan gelsin. Hayır tezhiple minyatür o kadar güzel bir arada gitti ki şaşırdım.

-Tezhip ile Minyatür arasındaki fark nedir?

-Tezhip kuralları daha fazla olan geleneksel sanatlarımız. Minyatür, elbet onun da var kuralları fakat daha özgür. Daha özgür alan ile daha disiplinli alanı bir arada kullanmaya başladığınız zaman orda denge oluşuyor. Hele aynı tabloda kullanılırsanız bu iki sanatı üslubu orada dengeyi kurmak zorunda hissediyorsunuz. Yani disiplininiz de var özgürlüğünüz de var. Özgür olmak demek sınırsızlık demek değil. Uç noktalara yükleme yapmak değil ya da daha alt seviyede kalmak demek değil. Bir tabloda elbette öne çıkarmak durumunda olduğunuz bir konunuz var renk grubunuz üslubunuz var ve bunları denge içinde kullanmaya çalışıyorsunuz. Bunu öğrenmek bile çok zaman alan bir durum, onun için diyorum sabrı ve sakinliği öğrendim. Benim için bu yepyeni bir hayat tarzı oldu. Her şeyi planlamak değil, akışına bırakmak zamanı geldiğinde en güzel planı yapmak ve daha pratik yapmak.

Tezhip minyatür o kadar içine çekiyor ki sizi o deryanın içinde hayal kurmak o kadar kolay ki bu sanatın içinde, rüyaların içinde uçuşuyorsunuz masalların içinde geziniyorsunuz. Hep canlandırdıklarınızı yapmak istiyorsunuz. Dolayısıyla ben emeklilikten sonra bu sanatı öğrenen biriyim. Bundan sonra halka, gençlere bu sanata sevdirebilirsek, tanıtabilirsek bundan büyük kazancımız olamaz. Zaten bu sanatı layığıyla anlatacak öğretecek hocalarımız var.

Değerli sanatçı, sıcak sohbetimizin ardından sanata yansıyan naif, ince ve zarafet dolu tutumuyla kişisel sergisini birlikte gezerek bilgilendirme nezaketinde bulundu. Nesrin Kardaş, sanatın bir ruh hali olduğunun altını bir kez daha çizdi. ‘Sanatçı olunmaz, sanatçı doğulur.’ sözünü ispatladı.

Sevgiyle, hoşça ve güzelliklerle kalın…