0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

“Canım sevgilim,

Sana olan sevgimi anlatmaya hiçbir sözcük yetemez. Bu öyle kuvvetli bir sevgi ki, her an seni yaşamak, seninle yaşamak, seninle yaşlanmak istiyorum. Beni yalnızlığımdan sıyırıp mutlu günlere kavuşturan sensin, yaşadığımın farkına vardıran sensin, huzurun diğer adı sensin. Biricik aşkım, gözlerin kadar parlak olmasalar da seninle yıldızları izlemek, dünyanın en huzurlu şeyi. Çünkü olur da bir yıldız kayarsa dileğim belli; sen… Bil ki; her duamda ellerimi açtığım, her hayalde başköşeye kondurduğumsun. Bil ki; benim en tatlı uykum, en hakiki mutluluğumsun.

Bazen yokluğunu haykırmak istiyorum, o koca yüreğinin yanımda olmayışından duyduğum hüznü herkes bilsin diye. Sana olan sevgimi herkes iliklerine kadar hissetsin diye avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum: Seni seviyorum.”[1]

Yukarıda örneğini verdiğim bir aşk mektubu. Öyle sanıyorum ki hayatında bir kez de olsa mutlaka birilerimiz sevgilisine sevdiği insana böyle bir aşk mektubu yazmıştır. Benim küçüklüğümde köy yerlerinde yazılan aşk mektupları ulak aracılığı ile ulaştırılırdı. Mutlaka iki sevgilinin bir birine haberleşme ağını kurduğu bir aracı mutlaka olurdu. Bu bazen yakın bir akraba çocuğu olduğu gibi bazen de akrabalardan bir kadın bu ulak işini üstlenirdi. İki sevgilinin mektuplaşarak haberleşmesi bu ulaklar sayesinde olduğu gibi sevgililer kendi aralarında buluştukları zaman da birbirlerine aşk mektuplarını vererek birbirlerini görmedikleri süre içerisinde geçirdikleri günleri ve yaşadıkları duyguları mektuba yazarak paylaşırlardı. Zaman olur ulağın götürdüğü mektubun adresi, iki sevdalının belirlediği bir taş ya da duvar kovuğu onlara posta kutusu görevi yaptığı da olurdu. Aşk mektupları genellikle kibrit kutularının içinde muhafaza edilir ve kibrit kutularıyla gönderilirdi. Kalem olarak ele ne geçmişse o an kurşun kalem ya da tükenmez kalem ile yazılan aşk mektuplarında zaman olur sitemler, zaman olur özlemler dile gelirdi.

Bu durumları öyle sanıyorum ki hemen hemen herkes yaşamış olarak düşünüyorum yukarıda da belirttiğim gibi ben aşk mektuplarının kurşun kalemle ve tükenmez kalemle yazıldığını sanırken Yazar Bir olarak yaptığımız atölye çalışmalarında geçen bir sohbette Sarayköy’den öğretmen Mehmet Aslan hocamın anlattığı bir aşk mektubu yazma tekniği dikkatimi çektiğinden siz değerli okuyucularımla paylaşmak istedim.

Çünkü ben de ilk kez böyle bir olaya şahit olmuştum ki çok şaşırdım. Limon suyuyla aşk mektubu yazmak. Bilmiyorum sizler şimdiye kadar hiç duydunuz mu ama Mehmet Aslan hocanın anlattığını benim gibi ilk kez duyan arkadaşlarımın olduğunu düşünmekteyim.

Bir gün köylü gençlerinden biri sevdiği kızın babasına askerden dostane bir mektup yazar. Yazdığı mektupta genellikle askerlikten bahseder ve hal hatır sorar. Yazdığı mektuptan hariç birde zarfın içerisinde ayrı bir kâğıt daha durmaktadır. Ama kâğıtta hiçbir yazı görülmediğinden mektubu kızına okutan babası mektupla gönderilen ikinci kâğıdı cevap yazsınlar anlamında gönderildiğini sanır. Ama işin aslı öyle değildir. Mürekkep yerine doldurulan limon suyuyla yazılmış fakat kuruyunca yazıları görülmeyen sadece boş bir kâğıt havası veren bir aşk mektubudur. Babası kıza mektubu ve boş kâğıdı vererek karşılığını yazarsın der.

Kız boş kâğıdın anlamını çok iyi bilmektedir. Mektubu babasından aldıktan sonra boş kâğıdı bir mum ışığında ya da ateşe tutarak kâğıt ısınır ve yazılar ortaya çıkar. Sevgilisinden gelen mektubu okuyan kız cevabını yazarak babasına verir ve mektubun postalanmasını sağlar. Böyle bir haberleşme ve mektuplaşma tekniğini ilk kez duyduğumdan çok ama çok şaşırmıştım. Mehmet Aslan hocamda bu limon suyuyla yazılan aşk mektubuna bir şiir yazarak bana göndermiş(Bana Aşkı Anlat- Şiir Kitabından) sizinle paylaşmak istedim

ANLA BE KADIN!

Şarap rengi akşamlarda,

Düştün gönlüme.

Kurşuni gecelere,

Kurşun kalemle yazdım sevdamı.

Kimse bilmesin diye…

Sessiz akşamlarda sevdim,

Yıldızlarda sakladım sevdamı,

Kimse bulmasın diye…

Limon suyuyla yazdım mektuplarımı,

Başkası okumasın diye.

Koynumda sakladım sevdamı,

Kimse dokunmasın diye.

Seni gizli gizli sevmek,

Bende neşe…

Eğer anlamak istiyorsan beni,

Tut mektuplarımı hafifçe ateşe…

Yıllarca şiirlere döktüm aşkımı,

Her hecesinde inan ki sen varsın.

Bırak aşkın cehennemse bile,

Bu kalp senin ateşinde yansın…

Gençlik hayalimdin,

Olgunluk saplantım.

İhtiyarlık hüznümsün sen.

Sessiz karanlıklarda kulaç attığım,

Aşk denizimsin…

Boğulursam da sende boğulayım.

Sen iste, bir ömür seninle olayım.

Senin kollarında son bulsun bu ömür…

Dilimden düşmüyor artık adın,

Seni seviyorum, seviyorum…

Anla be kadın!

[1] Hediye sepeti Bloktan alıntı.