0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Birkaç gün önce kitap okurken, zaman zaman gelen, bazen de hiç gelmeyen ilham perisi bana nedense saat on ikiye doğru uğradı. Okuduğum kitabımı bir kenara bırakarak “Gurbet elde sonbaharı yaşarken” isimli bir şiir aynı anda yüreğimden süzülerek kalemimden döküldü ve dört kıtalık bir şiir olarak kayıtlara geçti.

Sonbahar, yaz ile kış arasında ki bir mevsimdir. Güz, hazan ve bağ bozumu isimleriyle de anılır. Kuzey yarım kürede Eylül, Ekim, Kasım, güney yarım kürede ise Mart, Nisan ve Mayıs aylarına denk gelir. Biz kuzey yarım kürede bulunduğumuzdan bu mevsimi Eylül, Ekim, Kasım aylarında yaşarız.

Bir yandan sararmış yapraklar ağır, ağır dökülürken, diğer yandan kasımpatı çiçeklerinin açtığını görürüz. Yeşil alanlarda, vadilerde bu aylarda öyle bir renk değişimi olur ki; yeşil olan yapraklar sararır, solar, bazen turuncu, bazen sarıya döner. Bu durum bazı şair, yazar ve ressamlara konu olur, haz verir, şiirlerini, yazılarını ve resimlerini keyifle ve zevkle üretirler.

Benim gibi gurbet elde sonbahar geçirenler ise, memleket özlemi, sıla hasretiyle karamsar şiirler yazarlar. Gönüllerinden ayrılık, hasret şiirleri üretirler. “Hazan yaprakları dökülür oldu/ Sonbahar geldi çiçekler soldu/ Ayrılık çok acı gözlerim doldu/ Gurbet elde sonbaharı yaşarken..” Günlerin ne çabuk geçtiğini anlar insan. Sararmış yapraklardan, gecelerin uzadığından, gündüzlerin kısaldığını görür. Yılların mevsimlerin tükendiğini, yeni bir yılın ucunun göründüğünü hissettirir insana bu mevsim. “Günler birer birer çabuk geçiyor/ Hazan niye böyle geceleri seçiyor/ Ömür tırpanıysa zaman biçiyor/ Gurbet elde sonbaharı yaşarken..” Güneşin yaz tanesi ışıklarının yerine, kış kaçkını ışıklarını bırakma sürecidir sonbahar. Kırlangıçların, göçmen kuşların, Turnaların katar katar güneye doğru kanat açtığı bizlerden uzaklaştığı mevsimin adıdır sonbahar.

Sobaların yandığı, kestanelerin kavrulduğu, uzun kış gecelerinde fokurdayan çaydanlığın sesine dost muhabbetlerinin karıştığı. Uzun hayallerin kurulduğu, uzaklaşıp giden göçmen kuşların kanatlarında, akşam rüzgârlarında; aranan özlenen, beklenen hayallerin, düşlerin tortusudur sonbahar. Sonbahar bir şiir okuma mevsimi değildir. Yazılmış şiirleri anlama ve onların içindeki sırların anlamına erme zamanıdır. “Daha dün gibiydi bu yıl da bitti/ Zamanlar eridi kayboldu gitti/ Ömür geldi geçti yel gibi yitti/ Gurbet elde sonbaharı yaşarken…” Trenle yolculuk ederken, pencereden akıp giden, renk değiştirmiş ağaçlara bakıp, zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlamanın tadıdır sonbahar. “Keyfelliyim düşen yaprağı derdim/ Sararmış güllerim onları serdim/ Hey haaat yaş elli beş ben neler gördüm/ Gurbet elde sonbaharı yaşarken.”

Yola çıkmak ve resim çekmek için en güzel mevsimdir sonbahar.