0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

1983 Yılında Denizli’ye Memur olarak atandığımda, Denizli’nin Kaleiçi yapıları ve Kaleiçi etrafındaki dükkanları, bilakis Demirciler Çarşısı’nda ki eski ve tarihi evler çok dikkatimi çekmişti.

Yaptığım araştırmalarda eskiden bazılarının Han, bazılarının Dükkan olarak kullanıldıklarını öğrenmiştim. Öğrendiğim diğer bilgiler ise 1935 yıllarında Bayramyeri’nde çekilen kartpostallarda ki eski Denizli resimleri idi. Çok merak etmeme rağmen bir türlü Denizli’deki yapılarla ve Denizli’nin geçmişi hakkında kesin bilgiler edinemiyordum. Ta ki Denizli Belediyesi’nin basıp yayınladığı kitaplar arasında Sayın Ziya Tıkıroğlu’nun “Belleklerden Gerçeklere” isimli kitabı elime geçip okuyuncaya kadar.

Öncelikle Sayın Ziya Tıkıroğlu’na böyle bir kitap yazdığı ve benim gibi, Denizli’nin geçmişini merak edenler için, Denizli’nin geçmişini öğretmek adına böyle bir eser verdiği için çok çok teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Denizli’nin geçmişini ve Denizli’yi merak edenlerin başvurabileceği ve geçmişten çok güzel bilgiler edinebileceği bir eser. Diğer taraftan Sayın Tıkıroğlu bu kitabı hazırlarken öyle akıcı bir dil kullanarak anlatmış ki kitabı okudukça sanki o yılları beraberce yaşar gibi bir durum hasıl olmakta. Denizli’nin o zamanlarını bilen ve eskiden Denizli’de çeşitli anıları geçen insanların da Sayın Tıkıroğlu gibi Denizli’ye ait kitaplar yazması ve geçmişe dönük bilgiler vermesi Denizli kültürüne büyük bir katkı sağlayacaktır.

Bu kitabı okudukça duygulandığım ve üzüldüğüm anlar da oldu. Çünkü Denizli’ye has bazı binaların yıkılmaları ve yok edilmeleri beni derinden etkiledi. Ve çok üzdü. Sempozyum ve Şiir dinletileri sayesinde davet edilip gittiğim diğer illerde O’ yörede ki eski binaların aslına uygun yenilenerek, güzelleştirilip kültür hizmetinde kullanılarak; Müzeler yapılarak, o yörenin Şair, Yazar ve diğer kültür derneklerine verilerek, halka kazandırılmasını gördükçe, yetkililer bize gösterip tanıttıkça, hep neden? Sorusu aklıma gelmekteydi. Biraz üzüntü ile karışık neden benim Denizli’mde de olmasın? Neden benim Denizli’m de yapılmasın ya da yapılmıyor gibi duygulandığım anlar olmuştur.

O yüzdendir ki Sayın Tıkıroğlu’nun kitabında bahsettiği Denizli’nin tarihi binaları yıkılmamış olsaydı; geçen haftalarda da bu köşemde yazdığım ve belirttiğim gibi, bir tekstil müzemiz,, bir basın müzemiz,, bir orman müzemiz, ne bileyim bir eğitim yada haberleşme müzemiz olabilirdi ve ya şairlerin, yazarların, ressamların kültürel etkinliklerini yapabilecekleri bir mekanları olurdu.

1960 yıllarında yapılan köyümün okulunu 50 yıl sonra yıktılar. Okulum 1960 yapımı olmasına rağmen o zamanın planına göre yapılmasına rağmen içerisinde lojmanı, lojmanında mutfağı, tuvaleti, banyosuna rastlıyorsunuz ki o zamanlarda köy yerlerinde mutfağı bir kenara bırak doğru dürüst insanların kullanabilecekleri tuvaletleri bile yoktu. Bir gazetenin köşesinde sitemlerimi yetkililere ilettiğimde ve ayrıca yüz yüze de görüştüğümde o okulu beş bin lira ile tamir edebilecekleri halde elli bin lira ile aynısını yapamayacaklarını söylediğimde bizzat kendileri de doğruladılar. Yıkılan okulun yerine Muhtar odası yaptılar elli bin liraya mal olmasına rağmen daha çok ama çok eksiği olduğu apaçık ortadadır. O köydeki okulum yıkılmasaydı; şimdi Muhtar odası da olurdu, sağlık evi de olurdu, Halk Eğitimin kurs sınıfı da olurdu. O yüzdendir ki yetkililerden isteğim eski binaları yıkmayıp düzenleyerek değerlendirmeleridir. Diğer taraftan geçmişi bilen kişilerden de Denizli’ye ve Denizli Kültürüne katkı sağlayacak kitaplar yazmaları ve ellerindeki eski resimleri değerlendirmelerini canı gönülden istemekteyim. “Belleklerden Gerçeklere” kitabını Denizli’ye kazandıran Sayın Tıkıroğlu’na da kalemine ve yüreğine, belleğine sağlık üstadım diyorum.

Ayrıca bu kitabın basımında, yayınında emeği geçen Belediye yetkililerine ve şimdiki Başkan Sayın Osman Zolan Beyefendiye de şükranlarımı arz ediyorum. Denizli adına ne yapılırsa yapılsın, Denizli’miz ve Denizli halkı bunu hak ediyor bu böyle biline…