0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ankara’ya gelip kaldığım süreler içerisinde düğünlerde ve Ankara havalarında dinlediğimiz; “Ankara’nın Bağları” türküsünü zaman zamanda Ankara’da duyduğumdan olsa gerek hikâyesini araştırmak için bir merak aldı beni.
Etrafımda sorabileceğim, sıkı muhabbet ettiğim bu konuları bilen dostların olmaması ve benim geçici misafir olmam internet üzerinden araştırma yapmama neden oldu. E ödev de edindiğim bilgilere göre “Ankara’nın Bağları” hikâyesi şöyle anlatılmaktadır.

Ankara’nın Keskin İlçesinin Cinali köyünde 1924 yılında Sefer adında bir erkek çocuğu doğar. İlkokulu köyünde okuyan Sefer on beş yaşından sonra ailesinin tüm rençperlik işlerine yardım eder, yürütür. Güçlüdür, kuvvetlidir Sefer. Köyde herkes tarafından sevilir. 20 yaşına gelince de Seyfili köyünden Hatice’yi ister. Söz kesilir düğün olur evlenirler. Aradan üç ay geçince Sefer ince hastalık denilen vereme tutulur. Doktorlar bir çare bulamazlar. Taa Ankaralara götürülür ve 20 Haziran 1944’de Sefer bir bağda ölü bulunur.

Ankara’nın Bağları diye bildiğimiz eser Keskin’li Keman Üstadı Seyit Çevik’in bir eseridir.

Ankaralı sanatçıların söylediği Türkünün sözleri şu şekilde dökülmektedir.

İp attım ucu kaldı da
Daraz da gücü kaldı
Ben sevdim eller aldı
İçimde acı kaldı.
Ankara’nın bağları da
Büklüm, büklüm yolları
Ne zaman sarhoş oldun da
Kaldıramıyon kolları
Anmayı yüke koydun da
Ağzını büke koydum
Aldın yâri elimden
Boynumu büke koydun
Ankara’nın bağları da
Büklüm, büklüm yolları
Ne zaman sarhoş oldun da
Kaldıramıyon kolları
Astarda urganım var da
Yün basma yorganım var
O yar senin derlerse
On koyun kurbanım var
O yar benim derlerse
On koyun kurbanım var.
Ankara’nın bağları da
Büklüm, büklüm yolları
Ne zaman sarhoş oldun da
Kaldıramıyon kolları.

HÜSAMETTİN TAT