0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bulutlar,
Türküsünü söylerken hüznün
Yağmur;
Izdırabın ezgisini şakıyor yamaçlara…
Damlalar,
Bir bir düşerken toprağın bağrına
İnce bir toz kaldırıyorlar da yerden
Nedense derman olamıyorlar
Gönül yaralarına…
 
Biliyorsun
Ardın sıra geleceğini bu hüznün!
Esrik sevdaların efsunlu cazibesi
Bir uğultu gibi bürürken belleğini
Sen sürükleniyorsun
Meçhul bir istikamette…
Yaraları dağlanmış sinen
Yeni bir savunmasını yaparken hayatının
Gülümsüyor bir dostçasına acıların…
 
Hüzün türküsünü çağrıştıran bulutların
Terk ettiği semalarda
Gezinirken yakıcı bir güneş;
Sevgilin,
Sonsuz maviliklerde dolaşan umut misali…
Senin
Gönlün yıkık, kalbin boş;
Üstelik mahzunluklar içindesin…