0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Unesco 2023 yılını Aşık Veysel yılı ilan etti. Aşık Veysel’in genç kuşaklar tarafından tanınması için çok yerinde bir karar olmuş. Aşık Veysel’ in ölüm yıldönümünde saygıyla anıyorum. 25 Ekim 1894 tarihinde Sivas’ın Şarkışla İlçesi’nin Sivrialan Köyü’nde dünyaya gelen Aşık Veysel Şatıroğlu yedi yaşında çiçek hastalığına yakalanarak bir gözünü, daha sonra da bir kaza sonucu diğer gözünü yitirdi. Çok küçük yaşlarda saz çalmayı öğrendi. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Dadaloğlu ve Emrah gibi halk ozanlarından ve çevresindeki aşıklardan etkilenerek türkü ve halk şiiri konusunda kendini geliştirerek ozan olarak ün kazanmaya başladı.  Bir süre Sivas, Tokat, Yozgat ve Kayseri köylerinde sazıyla türkü söyleyerek yaşamını sürdüren Aşık Veysel, 1941-1946 yılları arasında sırasıyla Arifiye, Hasanoğlan, Çifteler, Kastamonu, Yıldızeli, Akpınar Köy Enstitülerinde halk türküleri ve saz dersleri verdi. Halk şiiri geleneğinde özgün bir yere sahip olan Aşık Veysel şiirlerinde dünya, doğa güzellikleri, yurt, ayrılık, sevda, ölüm gibi konuları işledi. Herkesin anlayabileceği, gösterişten uzak yalın  bir dil kullandı. Şiirlerini çoğunlukla 8’li ve 11’li hece ölçüsüyle yazmıştır. Irkçılığı, din ve mezhep ayrımcılığını eleştiren şiirleri de vardır. Şiirlerinin, türkülerinin birçoğu kendisi tarafından yazılmıştır. Her yıl Şarkışla’da adına kültür ve sanat şenliği düzenlenmektedir. Deyişler (1944), Sazımdan sesler (1950), Dostlar Beni Hatırlasın (1970)  ve Bütün Şiirleri (1984) ozanın şiir kitaplarıdır.

21 Mart 1973 tarihinde hayata gözlerini yuman Aşık Veysel Şatıroğlu’nu, ölümünün 50. Yılında, rahmetle ve saygıyla anıyorum. Ruhu şad olsun.